تاریخ ارسال 25.04.2021
ملیحه مقدم متولد ۱۳۳۸، بزرگ شده تهران است. در خانواده ای پرجمعیت با ۸ خواهر و برادر.
او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذرانده و دیپلم خود را از هنرستان شیمی صنعتی گرفته است.
۱۴۰۰ اردیبهشت ۵, یکشنبه
ملیحه مقدم : شکست ناپذیر ما هستیم، نه بازجو و تخت شکنجه!
در سومین روز اعتراض به قرارداد ضدایرانی، زنان مورد ضرب و شتم قرار می گیرند
تاریخ ارسال 25.04.2021
در سومین روز اعتراض به قرارداد ضدایرانی، زنان مورد ضرب و شتم قرار می گیرند
مردم ایران برای سومین روز متوالی به اعتراضات خود علیه قرارداد خائنانه ۲۵سال همکاری با چین که چوب حراج به دارائی ها و سرمایه های مردم ایران زده است، ادامه دادند.
زنان در خط مقدم اعتراضات علیه قرارداد ضدایرانی ملایان
تاریخ ارسال 25.04.2021
خبر رسید که رژیم ملایان یک سند جامع برای همکاری راهبردی ۲۵ساله با چین امضا کرده است. با این کار آخوندها منابع و دارائی های مردم ایران را به حراج گذاشته است تا حکومت منفورشان را حفظ کنند.
اعتراض به عضویت ایران در کمیسیون مقام زن؛ “روزی سیاه برای حقوق زنان
تاریخ ارسال 25.04.2021
عضویت ایران در شورای مربوط به برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان سازمان ملل، با خشم و اعتراض فعالان حقوق بشر روبرو شده است. دیده‌بان سازمان ملل از این انتخاب انتقاد کرد و از آمریکا و اروپا خواست این اقدام را تقبیح کنند.شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل در رای‌گیری سه‌شنبه ۲۰ آوریل (۳۱ فروردین)، ایران را به عنوان یکی از ۴۵ کشور عضو “نهاد زنان سازمان ملل” انتخاب کرد. وظیفه این نهاد بین دولتی، ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است.
زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد محروم از مینیمم حقوق زندانی
دوماه بعد از انتقال زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد به زندان سمنان، این زندان از بسیاری حقوق زندانی محروم بوده و تحت فشار قرار دارد.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۳ اردیبهشت۱۴۰۰، زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد، دوماه پس از انتقال به زندان سمنان، همچنان تحت فشار قرار دارد و محدودیتهای مختلفی بر او اعمال می‌شود.
در زندان سمنان به دلیل اینکه هیچ زندانی سیاسی دیگری غیر از مریم اکبری منفرد محبوس نیست، وی حتی از دسترسی به روزنامه های همین حاکمیت هم محروم مانده است.
مریم اکبری امکان تماس مانند سایر زندانیان را ندارد.
وی تنها زمانی امکان تماس با خانواده و فرزندانش را پیدا می کند که مأموری از ابتدا تا انتهای تماس حضور داشته باشد. کلیه تماسهای وی کنترل شده و در دفتر افسر نگهبان این زندان برقرار می شود. در صورتی که به هر دلیلی مأمور مربوطه در زمان تماس حاضر نشود، این زندانی سیاسی امکان تماس خود را تا نوبت بعدی از دست می دهد.
این زندانی سیاسی که مادر سه فرزند است، پس از ۱۲ سال حبس و زندان بدون یک روز مرخصی درمانی، روز سه شنبه ۱۹ اسفندماه ۱۳۹۹ بصورت ناگهانی و با اعمال خشونت به زندان سمنان تبعید شد.
مریم اکبری منفرد در تاریخ ۱۰ دیماه ۱۳۸۸ و پس قیام عاشورای سال ۸۸ در تهران بازداشت شد و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم گردید.
اتهام این زندانی سیاسی «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» عنوان شده است. اتهامی که خودش هیچگاه آن را نپذیرفت.
مریم اکبری روز چهارشنبه ۲۱خرداد۹۹، برای تفهیم اتهام در پرونده جدید به شعبه دوم دادسرای زندان اوین احضار شد. این پرونده جدید، به دلیل شعار دادن علیه «جمهوری اسلامی» در شب ۲۲بهمن در بند زنان گشوده شد.
مریم اکبری منفرد پس از حدود ۹ ماه شکنجه و بازجویی و حبس در یکی از سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین، به زندان گوهردشت منتقل گردید و از اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. وی در بند متادون و بند زنان زندان اوین از مهرماه ۸۹ در زندان رجایی شهر تحمل حبس می‌کرد و در اردیبهشت ۹۰ به زندان قرچک ورامین منتقل شد. اما پس از اعتراضات مکرر به بند زنان زندان اوین منتقل گردید.
دو برادر مریم اکبری منفرد در سال‌های ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران، اعدام شدند. برادر کوچکتر و یک خواهرش نیز در تابستان سال ۶۷ در قتل عام زندانیان سیاسی اعدام شدند.
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43375
اعلامیه جمعی از خانواده جانباختگان: یاد مادر گلچوبیان همیشه با ماست!
با تاسف فراوان صبح روز بیست و دوم فروردین، فرنگیس صلصالی(مادر گلچوبیان) مادر کوروش و کامبیز گلچوبیان ما را ترک کرد.
جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۰ کوروش گلچوبیان را با اعدام، از او و از ما گرفت و گفته شده او را در بهشت زهرا به خاک سپرده اند و کامبیز گلچوبیان را در قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ کشتند. کوروش در ارتباط با سازمان راه کارگر دستگیر شده بود و کامبیز از فعالان فدائیان خلق پیرو بیانیه ۱۶ آذر بود.
مادر گلچوبیان از همان آغاز در خاوران و در کنار دیگر مادران و خانواده های خاوران، در صف اول دادخواهی حضوری پر رنگ و همیشگی داشت. او با متانتی خاص در حالی که عکس دو عزیزش را در بغل می فشرد، در اغلب مراسم ها حضور داشت و چشمانش همیشه اشک بار بود. مادر گلچوبیان عزیز، با حضور مهربانش در خاوران با دسته ای گل آفتابگردان که مورد علاقه پسرش کامبیز بود، برای همه کسانی که آن روزهای تلخ تنهایی را سپری می‌کردند پر از امید و مهر و شور بود. تا زمانی که توان داشت و سالم بود در خاوران حضور پیدا می‌کرد و به گوشه گوشه خاوران می رفت و از خانواده ها دلجویی می‌کرد. مادر گلچوبیان مادری شجاع، صبور و یاوری همیشگی بود و امیدش روز دادخواهی و محاکمه آمران و عاملان جنایات های ضد بشری رژیم بود. او همیشه می گفت نگذارید یاس و نومیدی بر قلب تان سایه اندازد. بمانید که ماندن ما و تلاش ما برای دادخواهی بزرگ‌ترین ضربه به رژیم است. نبود مادر گلچوبیان و دیگر مادران و خانواده های خاوران که از میان ما رفتند، وظیفه و مسئولیت ما را برای ادامه راه دادخواهی سنگین تر می‌کند. امید آنکه چون گذشته و این بار با عهدی با عزیران و مادران دادخواه، راهی که آنان آغازگرش بودند را بتوانیم به سرانجام برسانیم.
یادش همواره در دل های ما گرامی و ماندگار است!
اسامی خانواده جانباختگان:
باقر ابرهیم زاده
نسرین ابراهیمی
مستوره احمدزاده
یسنا احمدی
فرشته ارسطو
نسرین اسدیان
محمد اعظمی
شهناز اکملی
پریسا امجدی
ایراندخت انصاری
پوران انصاری
لادن بازرگان
لاله بازرگان
منیره براداران
منصوره بهکیش
شعله پاکروان
لیلی پناهی
گلرخ جهانگیری
صدیقه حاج محسن
رخشنده حسین پور
مهین خدیوی
مینو خدیوی
فیروزه خلفی
معزز خواهشی
رقیه دانشگری
علی دماوندی
فرزانه راجی
ایرن رضا زاده
میهن روستا
حسین زال زاده
فخری زرشگه
خانواده زکی پور
اسماعیل سپهر
خانواده سرحدی
شهاب شکوهی
پروانه شمیرانی
سیما صاحبی
مریم طالبی کلخوران
عصمت طالبی کلخوزان
معصومه عجم
فرنگیس عسکری
ثریا علیمحمدی
رویا غیاثی
مسعود فتحی
اسماعیل فدائی
علی اصغر فرداد
پرستو فروهر
گلزار قباخلو
حمیده قباخلو
افسر کریمی
رئوف کعبی
خانواده گازرانی
مینا لبادی
عفت ماهباز
محمود معمارنژاد
خاطره معینی
اعظم مقدس خو
رضوان مقدم
میر شجاع ملکوتیان
بهروز نظری
مریم نوری
خبرهای بیشتر را در تلگرام اخبار روز بخوانید
Print Friendly, PDF & Emailچاپ کن
اشتراک‌گذاری این:
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43373
یک مدافع حقوق زنان: عضویت جمهوری اسلامی در «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل، شرم‌آور است
همزمان با انتشار اخبار مربوط به عضویت جمهوری اسلامی در «کمیسیون مقام زن» که زیرمجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است، یک فعال حقوق زنان به صدای آمریکا گفت: «این تصمیم، تصمیم بسیار شرم آوری است.»
شعله زمینی، فعال حقوق بشر و مدافع حقوق زنان در گفتگوی اختصاصی خود با صدای آمریکا ضمن «شرم‌آور» خواندن عضویت ایران در «کمیسیون مقام زن» در سازمان ملل، به صدای آمریکا گفت: «متاسفانه پیامی که داده می شود پیام بسیار بدی است، جمهوری اسلامی تنهای کشوری است، که در این کمیسیون قرار خواهد گرفت و این حکومت، کنوانسیون رفع انواع تبعیض علیه زنان را هنوز تصویب نکرده است. ایران نه تنها این کار را نکرده بلکه به صورت کاملا سیستماتیک در جهت نقض حقوق زنان عمل می‌کند.»
این مدافع حقوق زنان که می‌گوید شکل تصمیم گیری کار شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل در مورد کشورهای عضو کمیسیون مقام زن باید همچون شورای حقوق بشر که در گذشته کمیسیون حقوق بشر بوده، تغییر کند، در ادامه افزود، در اکثر موارد تعداد کاندیداها و کرسی‌های عضویت در کمیسیون‌ها و بخش‌های زیر مجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل باهمدیگر برابر است و در اکثر موارد انتخاباتی صورت نمی‌گیرد و رای گیری انجام نمی‌شود.
این فعال حقوق بشر و مدافع حقوق زنان که می‌گوید قرار است دنیا تا سال ۲۰۳۰ به برابری میان زنان و مردان از نظر حقوقی و اجتماعی دستیابی پیدا کند به صدای آمریکا گفت: «متاسفانه به نظر می‌رسد حضور جمهوری اسلامی به عنوان یکی از اعضای تصمیم گیرنده در کمیسیون مقام زن مثل یک سنگ سنگینی است که به پای این کمیسیون آویزان شده و در حقیقت حرکت در این جهت را به شدت کند می‌کند.»
شعله زمینی که امیدوار است کشورهای دیگر با عملکرد خود نقش ایران در این کمیسیون را از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۶ میلادی خنثی کنند، افزود امیدوار است دیگر کشورهای به جمهوری اسلامی ایران اجازه ندهند بلاهایی را که بر سر زنان در جهت کاملا تبعیض آمیز و به صورت سیستماتیک آورده، در سطح جهان بسط بدهد.
دانلود اِمبد دانلود صوتی
در جریان شصت و پنجمین نشست «کمیسیون مقام زن» زیرمجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است، جمهوری اسلامی ایران با کسب ۴۳ رای همراه کشورهای ژاپن، لبنان، پاکستان و چین برای دوره چهار ساله ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۶ میلادی به عنوان عضو این کمیسیون که در سال ۱۹۴۶ میلادی تاسیس شده و هدف آن «برابری جنسیتی و کمک به پیشرفت زنان» انتخاب شد.
لازم به ذکر است که این دوره از نشست کمیسیون مشارکت و تصمیم‌گیری کامل زنان در زندگی عمومی و محو خشونت با هدف دستیابی به برابری جنسیتی و تقویت همه زنان و دختران عنوان شده است.
انتخاب ایران به عنوان عضو این کمیسیون به مدت چهار سال، واکنش‌های منفی بسیاری را از سوی نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری به همراه داشته و دیده‌بان سازمان ملل متحد این انتخاب را یک روز سیاه برای حقوق زنان و همه حقوق بشر عنوان کرده است.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43371
علیرغم تعیین وثیقه؛ تداوم بازداشت سمیه کارگر در زندان قرچک ورامین
سمیه کارگر، دانش‌آموخته رشته فلسفه دانشگاه تبریز، علیرغم تعیین قرار وثیقه به دلیل عدم توانایی در تامین آن همچنان در زندان قرچک ورامین به سر می برد.
خانم کارگر مهرماه سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در تهران بازداشت و پس از حدود چهار ماه با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او از یک بیماری نادر چشمی رنج می‌برد و از زمان بازداشت از رسیدگی پزشکی و طی مراحل درمان محروم مانده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سمیه کارگر، دانش‌آموخته رشته فلسفه دانشگاه تبریز، علیرغم تعیین قرار وثیقه کماکان در بازداشت به سر می برد.
طی روزهای اخیر برای آزادی موقت خانم کارگر قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی تعیین شده، با این حال به دلیل عدم توانایی در تامین آن، همچنان در زندان قرچک ورامین به سر می‌برد.
سمیه کارگر در تاریخ ۲۵ مهرماه ۹۹ توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. ماموران در حین بازداشت اقدام به تفتیش منزل این شهروند کرده و برخی از وسایل شخصی او ازجمله لپ‌تاپ و تلفن همراه وی را ضبط کرده و با خود بردند.
وی بهمن ماه ۹۹ پس از گذشت حدود چهار ماه با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
خانم کارگر که از یک بیماری نادر چشمی رنج می‌برد، از زمان بازداشت از رسیدگی پزشکی و دسترسی به داروهای خود محروم مانده است. به گفته یک منبع مطلع سمیه کارگر به دلیل این بیماری تحت درمان متخصصین چشم در کشور فرانسه بود و آخرین ویزای پزشکی‌اش برای ماه نوامبر ۲۰۲۰ صادر شده بود اما به دلیل بازداشت، موفق به تکمیل روند درمان خود نشد. او که در طول دوره بازداشت دچار کاهش وزن و ناراحتی معده شده، از دسترسی به داروهای مکملش محروم است و نیروهای امنیتی در زمان نگهداری او در بازداشتگاه سپاه از دادن داروهایش خودداری کردند؛ این امر منجر به وخامت حال، کاهش قوای بینایی و افزایش نگرانی خانواده وی شده بود. او به بند ۸ زندان قرچک ورامین که به مراتب امکانات کمتری نسبت به زندان اوین دارد منتقل شده است. خانم کارگر کماکان از دسترسی به وکیل انتخابی محروم است.
مادر خانم کارگر در زمان ملاقاتی که اوایل بهمن ۹۹ در زندان اوین با دخترش داشت، برای صحبت کردن به زبان فارسی تحت فشار قرار گرفته بود. ماموران از او خواسته بودند که مکالمه به زبان کردی را متوقف کند و او هم در جواب گفته بود: “من نمی‌توانم احساسم را به زبانی غیر از کردی نسبت به بچه‌ام ابراز کنم.
تا زمان تنظیم این گزارش کماکان از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست. با این حال پیشتر و پس از پیگیری‌های خانواده خانم کارگر از دادسرای اوین تنها به آنها گفته بودند که اتهام ایشان مربوط به جرائم اینترنتی است.
سمیه کارگر فارغ‌التحصیل رشته فلسفه دانشگاه تبریز و شهروند کرد اهل ایلام است.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43369
صفیه مامش‌پور، شهروند کُرد توسط نیروهای امنیتی پیرانشهر بازداشت شد
صفیه مامش‌پور، شهروند کُرد اهل شهرستان پیرانشهر واقع در استان آذربایجان غربی، توسط سازمان اطلاعات سپاه بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، صفیه مامش‌پور، شهروند کُرد، پس از احضار به سازمان اطلاعات سپاه شهرستان پیرانشهر بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است.
بازداشت خانم مامش پور در روز چهارشنبه ۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، در پی حضور در سازمان اطلاعات سپاه صورت گرفته است.
گفته شده این شهروند پس از بازداشت جهت انجام مراحل بازجویی و تفهیم اتهام به بازداشتگاه اطلاعات سپاه در ارومیه منتقل شده است.
تا لحظه تنظیم این گزارش از اتهام های انتسابی علیه این شهروند اطلاع دقیقی در دسترس نیست.
صفیه مامش‌پور، همسر عثمانی حاجی حسینی عضو کشته شده سپاه پاسداران پیرانشهر است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از کُردپا، بازداشت صفیه مامش‌پور در رابطه با موضوع کشته شدن همسرش که یکی از اعضای سپاه پاسداران بوده صورت گرفته است.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43367
تصویب عضویت ایران در نهاد زنان مانند انتخاب یک آتش افروز برای آتش نشانی است!
سازمان دیده بان سازمان ملل ضمن انتقاد شدید نوشت؛ تصویب عضویت ایران در نهاد زنان سازمان ملل مانند انتخاب یک فرد آتش افروز بعنوان مسئول آتش نشانی شهر است!
روز گذشته سازمان ملل متحد در یک رای گیری ایران را به عنوان یکی از ۴۵ کشور عضو کمیسیون نهاد زنان سازمان ملل مربوط به برابری جنسیتی و توانمندسازی حقوق زنان برای یک دوره چهار ساله انتخاب کرد.
سازمان دیده بان سازمان ملل متحد از لیندا توماس-گرینفیلد سفیر ایالات متحده و کشورهای اتحادیه اروپا خواست تا انتخابات سازمان ملل متحد در مورد ایران را محکوم کنند.
در گزارش سازمان دیده بان سازمان ملل امده است:
«رای گیری روز گذشته در شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد خشم فعالان حقوق بشر را برانگیخته است.»
هیلل نویر مدیر اجرای سازمان دیدبان سازمان ملل در اینباره گفت: «انتخاب جمهوری اسلامی ایران برای حمایت از حقوق زنان مانند این است که یک فرد آتش افروز را به عنوان مسئول آتش نشانی شهر انتخاب کنید! این پوچ است! و از نظر اخلاقی قابل تقبیح است. این یک روز سیاه برای حقوق زنان و حقوق بشر است.»
بر اساس این گزارش، با این که رای‌گیری مخفی بود، سازمان دیدبان متوجه شده که دست‌کم ۴ کشور از ۱۵ کشور اروپایی و شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد شامل اتریش، استرالیا، کانادا، فنلاند، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ، هلند، بریتانیا، آمریکا و سوئیس، نروژ و لتونی به ایران رای داده‌اند.
سازمان دیده بان سازمان ملل متحد از نمایندگان خواست تا از دولتهایشان بخواهند نحوه رأی دادنشان را فاش کنند.
در این گزارش همچنین به کایلی مور-گیلبرت ، دانشگاهی استرالیایی که به مدت ۸۰۴ روز در ایران گروگان بود اشاره کرده که از انتخاب کسانی که او را مورد ظلم و ستم قرار داده اند متعجب شده است.
در این گزارش همچنین به وضعیت وحشتناک حقوق زنان در ایران اشاره شده و از جمله آمده است:
اذیت و آزار زنان در ایران چه در قانون و چه در عمل، فاحش و سیستماتیک است. دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد تبعیض مداوم علیه زنان و دختران در ایران گزارش داده است.
آخوندهای بنیادگرا در ایران زنان را مجبور می کنند موهای خود را بپوشانند. بسیاری از زنان تحت قانون حجاب اجباری بصورت روزانه بازداشت می شوند و مورد حمله قرار می گیرند. در ایران زنان برای ازدواج باید اجازه پدرشان را داشته باشند. سن قانونی ازدواج در ایران برای دختران ۱۳ سال است. حتی دختران کوچکتر نیز مجاز به ازدواج با اجازه پدر و مادر هستند.
source https://zanan.bashariyat.org/?p=43365