پژوهشگر کُرد دوتابعیتی محکوم به زندان از ایران گریخت
کامیل احمدی، پژوهشگر کُرد ایرانی بریتانیایی که در دادگاه انقلاب به اتهام “همکاری با دولت متخاصم” به ۹ سال حبس محکوم شده بود، از ایران گریخت.
آقای احمدی که اکنون در بریتانیا است، به بی‌بی‌سی گفت که در ایران “اگر دوتابعیتی باشید، همیشه یک پرونده بالقوه دارید.”
او می‌گوید بعد از صدور حکم و در مدتی که با وثیقه نیم میلیارد تومانی آزاد بود از طریق مسیرهای “صعب‌العبور” کوهستانی و “با پای پیاده” از مرز ایران عبور کرده است.
آقای احمدی امروز در متنی در سایت خود نوشته حکم زندان او “بهانه‌ای است برای ارعاب و تحت‌فشار گذاشتن اندک تلاشگرانی که در قامت فعالان مدنی، سمن‌ها و برخی از کارکنان دولتی تلاش می‌کنند.”
آقای احمدی به بی‌بی‌سی گفت که در دوره زندان، بازپرس ارشد پرونده به این دلیل که او کرد، سنی و دوتابعیتی بوده و روی مسائل حساس پژوهش می‌کرده، به او گفته “تو خیلی خوش‌خوراکی.”
او می‌گوید در زندان تحت فشار روحی و روانی و “شکنجه سفید” قرار گرفته است.
کامیل احمدی، پژوهشگر کرد ایرانی که سال‌ها در ایران زندگی می‌کرد، ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ در تهران بازداشت شد و قبل از آزادی با وثیقه سه ماه در بازداشتگاه اوین زندانی بود.
پژوهش‌های کامیل احمدی عمدتا روی موضوعاتی مانند کودک همسری، کودکان کار، ناقص کردن اندام جنسی زنان، ازدواج موقت و وضعیت اقلیت‌های جنسی و قومی در ایران متمرکز بوده است.
یکی از گفتگوهای این پژوهشگر در زیر آمده است
دفاع سپاه پاسداران از صیغه زن ایرانی با مرد غیرایرانی
سه شنبه، 22 مرداد ماه 1398 = 13-08 2019
سایت انصاف نیوز در واکنش به متنی در روزنامه جوان (وابسته به سپاه پاسداران) با عنوان «یک قدم تا حل چالش «ازدواج‌های شرعی غیررسمی»» نوشت: دفاع روزنامه جوان از ازدواج شرعی (صیغه) غیر رسمی (ثبت نشده) زن ایرانی با مرد غیرایرانی!
این منبع نوشت: آیا این مقدمه فحشا و تن فروشی برای مردان بیگانه را فراهم نمی‌کند؟ اگر مرد غیر ایرانی واقعا به دنبال ازدواج با دختر یا زن ایرانی باشد و ریگی به کفشش نباشد، چرا از عقد موقت غیر رسمی استفاده کند؟ اگر قصد ازدواج است چرا رسمی و دائم نباشد؟ آیا ترویج صیغه غیر ثبت شده زن ایرانی با مرد خارجی به صلاح جامعه و کشور است؟ اسم ترویج این کار واقعا چیست؟
تنها کشوری که “صیغه” در آن قانونی است!
طبق تحقیقات یک پژوهشگر و مردم شناس در کتاب «خانه‌ای بر روی آب» بیشترین دلیل گرایش مردان به ازدواج موقت با سهم ۶۱ درصدی، نیاز جنسی و در زنان ۳۴/۸۱ درصد نیاز عاطفی و ۳۳/۹ نیاز اقتصادی است.
کامیل احمدی با حضور در سایت انصاف‌نیوز به نواقص صیغه از نظر حقوقی و اجتماعی اشاره کرد و افزود: ایران تنها کشور مسلمان در دنیا است که صیغه را تا حدودی قانونی کرده و می‌توان آن را ثبت کرد، با تمام مشکلاتی که برای حقوق زن در صیغه وجود دارد اما شما افرادی را می‌بینید که از همین وجاهت اندک قانونی و شرعی استفاده می‌کنند برای اینکه رابطه‌شان در یک پوشش قانونی قرارگرفته شود.
این پژوهشگر همچنین بر این عقیده است که کلیات صیغه به دلایل مختلف اجتماعی و حقوقی زیر سوال است و تعدادی از روسپی‌گران از صیغه به عنوان یک پوشش قانونی و شرعی استفاده می کنند.
ابراهیم فیاض استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران هم قدمت صیغه را به قبل از اسلام مربوط دانست که بعد در اسلام پذیرفته شده است، اما در اهل سنت به دلیل مخالفت عمر حرام اعلام شد، به همین دلیل در حال حاضر صیغه فقط در بین شیعیان وجود دارد.
دفترخانه ها و آلبوم های زنان صیغه ای!
سایت دیدارنیوز نوشت: ازدواج موقت، صیغه محرمیت یا هر اسم دیگری، در ایران همواره مورد مناقشه بسیاری بوده است. کامیل احمدی جامعه شناس و مردم شناس مساله صیغه یا ازدواج موقت را از حیث اجتماعی بررسی کرده و در این رابطه به مسائلی چون اشکال جدید صیغه، انگیزه های طرفین رابطه و پیامدهای آن اشاره می‌کند.
وی در مورد طیف زمانی ازدواج موقت گفت: در جامعه هدف من، مدت زمان صیغه از نیم ساعت تا یک سال متفاوت بوده، اما عمدتا از یک سال بیشتر نمی‌شد. وی در خصوص سوء استفاده‌هایی که بعضی از دفترخانه از مساله صیغه می‌کنند گفت: دلالی دفترخانه‌ها در این کار به این گونه است که در برخی از آن‌ها آلبوم عکس زنان صیغه‌ای و یا لیست اسامی آن‌ها وجود دارد که به مردان متقاضی ارائه می‌شود. این در حالی است که در گذشته افراد معتمد مهم، متولی این کار بودند. احمدی در پاسخ به این سوال که الگوی صیغه اغلب مبتنی بر دوگانه سکس ـ پول بوده یا عشق و عاطفه، گفت: در اشکال جدید صیغه به ویژه ساعتی و روزی از همان ابتدا نیت و هدف مشخص است، بنابراین عاطفه و عشق موضوعیتی ندارد. وی در خصوص میزان اعتقادات مذهبی طرفین صیغه گفت: لزوما افرادی که مبادرت به صیغه می‌کنند، مذهبی نیستند. تنها حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد از جامعه هدف من اعتقادات بالای مذهبی داشتند و بقیه اعتقاد چندانی نداشتند.
احمدی افزود: برخلاف این نگاه کلیشه‌ای که مذهبی‌ها یا سنتی‌ها صیغه می‌کنند، در صیغه طیف‌های بسیاری وجود دارد که صیغه را روشی مطمئن‌تر می‌دانند؛ همین! در شهر‌های مذهبی و عمدتاً در مشهد این مسئله خیلی رایج‌تر است و قبح آن مقداری شکسته شده است به طوری که مراکز صیغه‌یاب این شهر، بسیار فعال هستند. این مردم شناس در خصوص آسیب‌هایی که صیغه به زنان وارد می‌کند گفت: تنها ۱۰ درصد جامعه آماری بنده از حقوق خود به عنوان زن صیغه‌ای آگاه بودند. همچنین تعداد کمی از افراد، ازدواج موقت خود را ثبت می‌کنند. این دو عامل باعث می‌شود که اگر زنی باردار شد مرد بتواند به راحتی از پذیرش آن استنکاف کرده و نفقه هم نداده و ناپدید شود. وی افزود: آسان شدن امر صیغه و اینکه حتی می‌توان به زبان فارسی و بین طرفین نیز خوانده شود، آسیب‌های آن را افزایش داده است.
کامیل احمدی در توضیح پدیدار شدن اشکال مختلف صیغه که ویژگی‌ها و قواعد صیغه سنتی را ندارند به این نکته اشاره کرد که در جامعه و جهان مدرن، همه پدیده‌ها و به ویژه روابط افراد، دچار تغییر می‌شوند، تحول در نگرش‌ها، مسائلی، چون ازدواج، طلاق و روابط جنسی و عاطفی را نیز متاثر کرده و اشکال مختلفی از آن را ایجاد می‌کند. در ایران نیز نگاه به ازدواج و رابطه و همچنین کارکرد‌های آن تغییر یافته و به ویژه نسل جوان، چندان به الگو‌های سنتی تن نمی‌دهند. احمدی افزود: وجود اشکال متعددی که تنها اسم صیغه را دارند و از ماهیت آن تهی هستند نیز در چنین فضایی قابل فهم است. احمدی در خصوص مختصات سنی زنانی که صیغه می‌شوند گفت: عمده کسانی که به صیغه یا ازدواج موقت تمایل داشتند رنج سنی ۲۰ تا ۳۰ سال داشتند و تقریباً ۲۸ درصد جامعه آماری بنده ۳۵ سال به بالا و از زنان زنان مطلقه بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر