اول مهر، روزی که مهربانی با دانش همراه می‌شود و زندگی جریانی دگرگونه پیدا خواهد کرد، درهای مدارس گشوده می‌شوند و کودکان به امید آموختن روش‌های بهتر زندگی کردن راهی مدارس خواهند شد.
این روز در کنار شور، شادی و هیجان بسیار، تلخی‌هایی را نیز یادآور می‌شود چرا که سال تحصیلی آغاز شده اما بسیاری از کودکان پشت درهای مدارس از تحصیل باز خواهند ماند و به این ترتیب بیش از دومیلیون نفر از کودکان وارد چرخه آموزش رسمی کشور نخواهند شد و هیچ گونه برنامه‌ریزی منسجمی نیز برای جذب این کودکان به مدارس صورت نمی‌گیرد. در حال حاضر، بسیاری از کودکان به دلایلی چون نداشتن مدارک هویتی و غیر ایرانی بودن فرصت تحصیل و آموزش رسمی را از دست می‌دهند.
با این حال کودکانی که به مدرسه می‌روند نیز عموماً در چارچوب سلطه تک‌گویی مشغول به تحصیل‌اند، و مهرورزی، که بایسته یک نظام آموزشی است کم‌تر به آن‌ها آموخته می‌شود. در این مسیر، راه خلاقیت بر بسیاری از دانش‌آموزان بسته است و آزارها و خشونت‌های گاه و بیگاه و البته مستمر، جسم و روان آنان را زخمی می‌کند. بنا به گفته مسئولان، قریب به ۱٫۵ میلیون دانش آموز دچار مشکلات روان‌شناختی هستند. این مساله حاکی از ناکارآمدی بزرگی در نظام آموزشی ماست چرا که اساساً مدارس فاقد مشاور حرفه‌ای و مددکار مستقر می‌باشند و حجم آسیب‌ها چنان بالاست که کم‌تر روزی است خبری از آن در فضای عمومی به گوش نرسد.
باری، اول مهر روز خوبی برای بازاندیشی به خواست‌های حداقلی برای محافظت از کودکان و کودکی آنان است.
انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن گرامی داشت این روز به عنوان روز دانش، بار دیگر بر مطالبات خود در چارچوب پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک پافشاری نموده و خواستار آن است که مسئولان نظام آموزشی در راستای مراقبت از کودکان اقدامات زیر را به نحو عاجل در دستور کار خود قرار دهند:
۱- برقراری عدالت آموزشی جهت دستیابی کلیه کودکان به فرصت‌های آموزشی برابر؛
۲- برنامه‌ریزی صحیح جهت به‌روزرسانی محتوای کتب آموزشی مطابق با نیازهای رشد وتوانمندی‌ها برای زندگی مسالمت‌آمیز؛
۳- اختصاص بودجه کافی جهت استخدام و آموزش معلمین متبحر و سالم، هم‌چنین اختصاص بودجه جهت بازسازی مدارس فرسوده و برخورداری کلیه دانش‌آموزان از فضاها و ابزارهای مناسب آموزشی؛
۴- تدوین و اجرای برنامه‌ای منسجم جهت ورود کودکان خارج از چرخه تحصیل به مدارس؛
۵- برنامه‌ریزی جهت پیشگیری از انواع خشونت (روانی، جسمی و جنسی) علیه دانش‌آموزان از طریق اجباری نمودن آموزش مهارت‌های زندگی و نیز آموزش خودمراقبتی کودکان برای تمامی سطوح تحصیلی؛
۶- حضور مشاور و مددکار آموزش‌دیده در کلیه مدارس و به‌خصوص مدارسی که درمناطق آسیب‌پذیر قرار دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر