دانش آموزان سیستان و بلوچستان بدلیل فقر بسرعت از دانش آموز به کودکان کار تبدیل می‌شوند
فقر و نداری، دانش آموزان در سیستان و بلوچستان را به کودکان کار تبدیل می‌کند. زمانی که از محرومیت صحبت می‌شود، بیدرنگ سیستان و بلوچستان در ذهن نفرات تداعی می‌شود. لازم نیست، حتما به حاجی آباد یا شهرک پرسپولیس در حاشیه زاهدان رفته باشی. عمق فقر از درون عکس‌ها هم تنوره می‌کشد. هر چند، شنیدن کی بود مانند دیدن. مردم سیستان و بلوچستان در عین فقر و نداری به مهمان‌نوازی مشهورند. اما فقر امان از زندگی مردم این استان بریده است. اولین قربانیان این فقر کودکان هستند. آنهایی که با هزاران امید و آرزو راهی کلاس‌های درس می‌شوند. اما فقر و گرسنگی، آنها را روانه بازار بی‌رحم کار می‌کند.
سوختبری توسط کودکان کار دوچرخه سوار در بلوچستان ـ فیلم
۱۴۱ هزار دانش آموز بازمانده از تحصیل در سیستان و بلوچستان
کودکان کاری که تحصیل می‌کنند خوش شانس‌ترین هستند
کودکان کار
خوش‌شانس‌ترین کودکان کار آنهایی هستند که در حین کار، تحصیل هم می‌کنند. اما بسیاری بعد از شروع کار زمانی برای درس خواندن ندارند. آنها بعد از مدتی مجبور به ترک تحصیل می‌شوند. نهایت تلاش و آرزوی آنها سوختبر شدن است. تا روزی که با تیر نیروهای امنیتی در آتش فقر و فاقه‌ای که سران حکومت برای آنها مهیا کرده‌اند، سوخته شوند.
یکی از کودکان کار می‌گوید:
«خیلی پولی به ما نمی‌دهند، اگر بدهند شاید کمتر از ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان باشد.»
یکی از مشکلات برای تحصیل کودکان در این استان بعد مسافت است. بسیاری از کودکان بدلیل مسافت زیاد خانه تا مدرسه، امکان ادامه تحصیل ندارند. یکی از دانش آموزان در این رابطه می‌گوید:
«مدرسه ما دور است خیلی راه می‌رویم تا به آنجا برسم. من مدرسه را دوست دارم و همیشه درسم را می‌خوانم اما منتظریم این مدرسه را بسازند تا همین جا بمانیم.»
ترک تحصیل زود هنگام دختران
ترک تحصیل در دخترها خیلی زودتر و بیشتر از پسرها است. اکثر آنها زمانیکه به کلاس ششم می‌رسند، بایستی بدلیل بعد مسافت مدرسه را ترک کنند. بیشتر روستاها مراکز آموزشی برای مقاطع متوسطه اول و دوم ندارند.
فقر شرایط مدارس را برای دانش‌آموزان طاقت فرسا می‌کند. بسیاری از دانش آموزان به این دلیل خیلی زود به کودکان کار تبدیل شده و راهی مرز برای سوختبری یا کولبری می‌شوند.
مدیر یک مدرسه این استان می‌گوید:
«اغلب آنها به سمت مرز و کارهایی که آنطرف می‌توانند انجام بدهند می‌روند. تقریبا دانش آموزان ما مجبورند کار کنند. زیرا وضعیت مالی خوبی ندارند و بعد از مدرسه به سمت مرز می‌روند و کولبری می‌کنند.»
این وضعیت کودکان کار در فقیر‌ترین استان کشور است. این گزارش دانه ریگی از کویر فقر مردم سیستان و بلوچستان است. واقعیت در این استان بسیار تلخ‌تر است. صدای بسیاری از مردم این استان در عمق خط فقر شنیده نمی‌شود. برای شنیدن این صدا و تغییر وضعیت بایستی ابتدا تغییر بنیادین در سراسر این حکومت ایجاد کرد. این مهم تنها با سرنگونی این حاکمیت و برقراری یک حکومت مردمی امکان پذیر است.
