سازندگان حقوق بشر قرن بیستم چرا مهمترین ویران کنندگان آن شده اند؟
به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
شکوه میرزادگی
یکی از مهمترین و زیباترین موهبت هایی که انسان قرن بیستم به آن رسید تهیه ی پیمان نامه ای بین المللی بود که «اعلامیه جهانی حقوق بشر» از آن زاده شد.
این پیمان نامه نتیجه ی ضایعات هراس انگیزی بود، که دو جنگ پی در پی جهانی، برای بیشتر کشورهای جهان بوجود آورد. ضایعاتی که زخم اش بیش از همه بر جان غربی هایی نشست که قرن ها بخش های وسیعی از مردمان جهان را (از آفریقا و آسیا گرفته تا جنوب آمریکا و هند و شرق دور.. و .. و….) گرفتار استعمار و استثمارکرده بودند.
این زخم بود که صدای انساندوستان این کشورها را بلند کرد که «بنی آدم اعضای یکدیگرند» زیرا آن ها به درستی دریافته بودند که «چو عضوی به درد آورد روزگار/دگر عضوها را نماند قرار» و سبب شد که اعلامیه جهانی حقوق بشر به همت همین انساندوستان اروپایی و آمریکایی تهیه و در سال 1948 به تصویب بیشترین کشورهای جهان برسد. اعلامیه ای که در پیشانی نوشت آن آمده است:
«از آن جا که شناسایی حیثت و کرامت ذاتی تمام اعضای خانواده ی بشری و حقوق برابر و سلب پاپذیر آنان اساس آزادی، عدالت و صلح در جهان است … اعلامیه جهانی حقوق بشر را آرمان مشترک تمام مردمان و ملت ها اعلام می کند تا همه ی افراد و تمام نهادهای جامعه این اعلامیه را همواره در نظر داشته باشند»
اکنون فقط 73 سال از تصویب این اعلامیه گذشته است. نگاهی به جهان بیندازیم: بیشتر کشورهای جهان اگر که دیگر مستعمره نیستند، اما همچنان گرفتار همان دردهای استعمار و استثمار شده اند و این بار نه به طور مستقیم از سوی غربی ها، بلکه از سوی رهبران دیکتاتور خودشان. و غربی ها، یعنی کشورهایی که به همت آن ها اعلامیه حقوق بشر ساخته شد، از این دیکتاتورها به شکل های مختلف حمایت می کنند؛ زیرا آن ها گماشتگان خودشان شده اند، تا غیرمستقیم منافعی را که در دوران استعماری داشتند؛ این بار با زحمت بسیار کمتری به چنگ آورند.
فکر نکنید من آدمی ضد غربی هستم. نه، من نه تنها به دست آوردهای مفید و ارزشمند غرب باور دارم بلکه فرهنگ غربی را دوست دارم، زیرا این فرهنگ را همریشه و نزدیکتر به فرهنگ ایرانی خودمان می دانم تا فرهنگ واپسگرایی که اکنون بر سرزمین ما و بر کل خاورمیانه تحمیل شده است. اما متاسفانه باید بگویم که رهبران غربی در حال حاضر به فرهنگ زیبای خود و به تفکر انسانمدار بزرگانی خیانت می کنند که سازندگان حقوق بشر در قرن بیستم بودند.
فقط به یک مورد از سی مورد درخشان اعلامیه حقوق بشر نگاه کنید و از همسایه و دوست و آشنای غربی خود بپرسید:
مگر در اعلامیه حقوق بشر ی که شما در قرن بیستم ساخته اید این هشدار و تاکید نیامده است که:
«همه ی انسان ها بی هیچ گونه تمایزی، به ویژه از حیث نژاد ، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده ی سیاسی یا هر عقیده ی دیگر ، و همچنین منشاء ملی یا اجتماعی ، ثروت ، ولادت یا هر وضعیت دیگر ، سزاوار برخورداری از تمام حقوق و همه ی آزادی های ذکر شده در اعلامیه حقوق بشر هستند»
پس چرا رهبران شما، پای بر مفاد اعلامیه حقوق بشر گذاشته اند و با دیکتاتورها، و جنایتکارانی سازش می کنند که هر کدام هزاران هزار آزادی خواه و حق طلب حقوق بشری را به زندان ها، و شکنجه ها و گورستان ها فرستاده اند، چرا از بیدادگرانی حمایت می کنند که فقر و گرسنگی و بدبختی را بر میلیون ها تن از مردمان بخش بزرگی از جهان تحمیل کرده اند؟
از وکیل و سناتور اروپایی و آمریکایی که در شهر و کشوری ست که شما در آن زندگی می کنید، و هر چند وقت یکبار به او رای می دهید بپرسید:
چرا شما که سازندگان حقوق بشر در قرن بیستم بوده اید؛ در قرن بیست و یکم ویران کنندگان آن شده اید؟ چرا در حالی که مردمانی را در زادگاه ما از حقوق بشری شان محروم می کنید از ما انتظار دارید به شما رای دهیم؟
یه آن ها بگویید: فراموش نکنید! همانگونه که در پیشانی نوشت اعلامیه حقوق بشر آمده،
اگر حرمت ذاتی آدمی و حقوق برابر تمامی اعضای خانواده بشری را این گونه ندیده بگیرید، بنیان آزادی، عدالت، و صلح نه تنها در زادگاه های ما، که در کل جهان، که شما نیز در آن هستید نابود خواهد شد.
روز جهانی حقوق بشر بر همگان خجسته باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر