یک از اطلاعیه‌های جدیدی که بر دیوارهای شهر چسبانیده شده، اقدام پدری است که ۶ عضو بدن خود را به فروش گذاشته است
نصب اطلاعیه برای فروش اعضای بدن در شهرهای ایران امری عادی شده است. اطلاعیه جدیدی بر یکی از دیوارهای شهر نصب شده که حکایت از اقدام پدری است که ۶ عضو بدن خود را به فروش گذاشته است. اقدام این پدر برای بدست آوردن پولی است که می‌خواهد با آن فرزند سرطانی خود را درمان نماید.
در اطلاعیه مزبور چنین آمده است:
«فروش فوری کلیه، کبد، قرنیه، مغز استخوان و ریه. گروه خونی B+
بخاطر نیاز شدید مالی، برای درمان فرزند بیمار سرطانیم.
بخاطر خدا پاره نکنید. هزینه درمان فرزندم را ندارم. دکترا جوابش کردن.
این پدر با نوشتن شماره تلفن تماس خود نوشته است: «یک پدر دلسوخته نیازمند»
با نگاهی به تک تک کلمات این اعلامیه سوالات بسیاری به ذهن می‌آید. اولین سوال این است: چرا با وجود انواع نهادهایی که برای کمک به مستمندان در کشور به وجود آمده، افراد نیازمند مجبور هستند که با فروش عضو بدن خود مشکلات خود را حل نمایند؟
نهادهایی که به اسم کمک به مردم نیازمند در کشور وجود دارد
عضو بدن
فروش ۶ عضو بدن برای نجات جان فرزند
در کشور نهادهایی دولتی وجود دارند که یکی از وظایف اصلی آنها دستگیری و کمک به خانواده‌ها و افراد فقیر و نیازمند جامعه است. اما جدای از نهادهای دولتی، نهادهایی نیمه دولتی و یا کاملا خصوصی هم هستند که وظیفه خود را کمک به خانواده‌ها و افراد نیازمند جامعه ذکر کرده‌اند. از جمله نهادهای موجود در کشور عبارتند از:
-سازمان بهزیستی کشور
-هلال احمر
-کمیته امداد خمینی
-بنیاد مستضعفان
-بنیاد برکت
-موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطانی
-سمن‌ها یا همان «سازمان‌های مردم نهاد»
-موسسه خیریه محک
-مجمع خیرین سلامت و راه‌های ارتباطی
-خیریه‌های مردمی، که تعداد آنها در کشور بیش از هزاران خیریه ثبت شده می‌باشد.
نهادهای ذکر شده فقط ذکر اسامی بنیادهای بزرگی است که میلیاردها میلیارد را در اختیار خود دارند و وظیفه خود را کمک و دستگیری محرومان و نیازمندان ذکر کرده‌اند. اما با وجود این همه بنیاد و خیریه، این پدر نیازمند مجبور شده است که ۶ عضو بدن خود را برای درمان فرزند سرطانی خود به فروش بگذارد.
وجوهات خمس و زکات و فطریه به چه مصارفی می‌رسد؟
موضوع خیریه‌ها و مؤسساتی دولتی و غیردولتی که برای کمک به محرومین ایجاد شده جدای از مراکزی است که برای دریافت خمس و زکات و فطریه می‌باشند. اگر به میزان پولی که سالانه از این طریق از مردم گرفته می‌شود توجه کنیم، معلوم می‌شود که سر به هزاران میلیارد تومان می‌زند. اما سوال اصلی این است که این پول‌ها در کجا و برای چه مصارفی خرج می‌شود؟ آیا وضعیت مردم محروم باید چنان باشد که یک پدری که فرزندی سرطانی دارد، برای درمان او، شش عضو بدن خود را برای فروش بگذارد؟
ناگفته پیداست که نظام حاکم جز به چاپیدن و غارت جیب مردم نمی‌اندیشد. و هر پولی را به هر طریقی که بتواند از جیب مردم خالی کند، صرف سرکوب مردم و صدور تروریسم و خرج مزدوران خارج کشوری خود می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر