غم نان است و ترس از دست رفتن جان
که بر شانه های استوارشان آوار شده است.
غم بر دوشانی که واژه محرومیت و مظلومیت بهترین معرفشان است و از جمله شاخصه های آنها، کاسبکارانی که حضورشان، شکاف طبقاتی موجود در کشور و ناگریزی آنان را بطور کامل برملا ساخته، به تماشا می گذارد که دردی عمیق تر و چه بسا سنگین تر از آنچه که بر دوش است، بر وجودشان سنگینی می کند.
حرفۀ «کولبری» زمانی آغاز شد که ناچاری در تأمین نیازهای اولیه زندگی قبل از آن آمده بود، کولبری یعنی حمل باری بسیار سبک تر از بار غمی که بر دل نشسته است حتی اگر از وزن حامل بار بیشتر باشد که غالبا اینگونه است اما حضورو وجود کولبری و کولبران در قرن ۲۱و در کشوری مانند ایران با ذخایر بسیارهنگفت زیر زمینی و صنایع گوناگون نظیر نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد، ذخایر طلا و نقره، معادن آهن و آلومینیوم…بویژه در مناطقی مثل آذربایجان غربی، کردستان و سیستان-بلوچستان، یک غده بزرگ و چرکین است بر تک تک اندام های دولت جمهوری اسلامی ایران زمانیکه شهروندان از زن و مرد و جوان گرفته تا سالمندان و از کار افتادگان می بایست به خاطر تأمین مخارج زندگی و خانوده هایشان جان را فدای نان کنند و این یعنی: بحران فهمی نادرست از مدیریت در اقتصاد کشور.
آمار جان بردوشان و کولبران کشته و زخمی شده در هر ماه، رشدی بسیار فزاینده دارد، هموطنانی که اینگونه شکنجه می شوند و همه داشته هایشان (جان، مال، اسب و قاطر…) های آنان مورد هدف گلوله های بی امان و بی خبر پاسداران و مرزبانی قرار گرفته، به آتش کشیده می شود چرا که به لطف دولت جمهوری اسلامی ایران، از آنهمه صنایع، معادن و ذخایر موجود حغرافیای میهن کمترین سهم یا بهره ای ندارند.
بیشتر بدانیم: فقط در سال گذشته ۷۰ نفر از کولبران کُرد کشته و ۱۵۴ نفر زخمی شدند از جمله فرهاد خسروی ۱۴ساله: یکی از جوانترین کولبران جان باخته است، فرهاد،اهل روستای نی بخش مرکزی مریوان، سه‌شنبه ۲۶ آذرماه گذشته همراه آزاد خسروی برادر ۱۷ساله خود، هنگام کولبری در گردنه « ته‌ته» و در مسیر سروآباد کردستان گرفتار بهمن شدند و در نتیجه، آزاد جان باخت و فرهاد مفقود شده و پس از چهار روز جست‌وجو، پیکر فرهاد نیز در محلی به نام گناوه یافت گردید.
در طی یکماهه خرداد نیز ۸ کولبر جوان و نوجوان با شلیک مستقیم نیروهای سپاه و مرزبانی کشته شده و ۲۴ جوان دیگر زخمی و معلول.
آمار منتشر شده از ده روز اول تابستان سال جاری ( تیرماه) نیز نشان میدهد که در روزهای: ۵ تیر ماه: یک کولبر در مرزهای شهرستان ماکو و توسط شلیک مستقیم نیروهای مسلح کشته شده است، ۶ تیرماه :کولبری توسط نیروهای مسلح ایران در مرز چالدران به قتل رسیده که دارای دو فرزند خردسال بوده است و۸ تیرماه هم در ارتفاعات مرزی نوسود و مرز ارومیه، یک کولبر کشته و۶ کولبر دیگر بشدت زخمی شده اند، نیروهای مرزبانی حتی به سمت خودروی مردمی که برای کمک به زخمی‌ها و برداشتن جنازه‌ها به کمک آنها رفته بودند نیز تیراندازی کرد ه اند.
با تکیه بر اهداف ۱، ۲، ۸، ۱۰ از سند۲۰۳۰ یونسکوکه بر پایان دادن به فقر، بدون گرسنگی، کار و اقتصاد خوب و کاهش نابرابری تأکید دارد،ما ضمن اعلام محکومیت برای اینگونه عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران و بمنظور برقراری تمام اصول مندرج در قوانین بین المللی از جامعه جهانی بخصوص سازمان ملل و اتحادیه اروپا می‌خواهیم که پاسخگوئی دولتمردان ایران نسبت به سرکوب و کشتار جوانان ونوجوان کولبر و یا فعالین و مدافعان حقوق بشر را در صدر گفتگوهای خود قرار دهند.
1302
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر