به اندیشیدن خطر مكن…روزگار غریبی ست، نازنین
آن كه بر در می كوبد شباهنگام، به كشتن چراغ آمده است.
نور را در پستوی خانه نهان باید كرد…
آنك قصابانند، بر گذرگاه ها مستقر، با كنده و ساتوری خون آلود
روزگار غریبی ست، نازنین …… احمد شاملو
روزگار غریبی ست، در قرن 21 و در اوج پیشرفت علم و دانش و فن آوری، وزیر آموزش و پرورش کشور خطاب به 5 میلیون دانش آموز:
اگر دانش آموزی وابستگی خود را به مذهبی غیر از مذاهب رسمی کشور اعلام كند،
این اقرار به منزلۀ تبلیغ آن مذهب محسوب شده و سبب اخراج دانش آموز از مدرسه می‌گردد.
این بیانیه در آغاز سال تحصیلی جدید صادر گردید، اما آغازی برای زیر پا گذاشتن حق آزادی عقیده نبود چون، از همان نخستین روزهای تشکیل دولت جمهوری اسلامی ایران مصوبات «شورای عالی انقلاب فرهنگی» سلاحی شد برای محروم ساختن دراویش، منداییان، سنی ها، مسیحیان، یارسان و یهودیان از تحصیل در مدارس و دانشگاه‌ها و برای بهاییان به مراتب سنگین ترو دشوارتر، بخشی از مصوبه ۶ اسفند ۱۳۶۹:
اگر بهایی بودن فردی بعد از ثبت نام و یا “هنگام تحصیل” احراز شود، با عناوینی چون”نقص در پرونده” از تحصیل محروم است. اما حکايت دردآور پیروان ادیان در ایران به همین جا ختم نمی شود که بقول مولانا: “تیغ در دست زنگی مست است و…”.
عوامل، روابط و ضوابط سیاسی- مذهبی موجود در ارکان قدرت حتی به اصول قانون اساسی کشور نیزپایبند نیستند بطور نمونه:
طبق اصول١٢ و۲۳ قانون اساسی: پیروان دیگر ادیان طبق فقه خود برای تعلیم تربیت دینی آزاد بوده و تفتیش عقاید ممنوع است.
اما در تضاد با این اصول، اجبار کودکان و نوجوانان۷ تا ۱۳ ساله در دبستان ها به بيان اعتقادات مذهبی خود در کلاس درس، به مسئولان سیستم آموزشی فرصت می دهد تا یک یا چند دانش آموز را تنها به دليل ابراز باورمذهبی خود از ديگران جدا کرده، دانش آموزان ديگر و اولیای آنها را عليه آنان برانگیخته، کودک و نوجوان را در حساس ترين دوران سنی خود به زندگی در فضایی آلوده به زهرکينه، تحقير، تبعیض و دشمنی محکوم سازند، از سوی دیگر برای دانش آموزان پیروان سایر ادیان، دسترسی به منابع دینی خود در مدارس امکان پذیر نیست و مجبور به فراگیری کتاب دینی شیعیان هستند و اینچنین است شرایط فرزندان نوکیشان مسیحی که در سالهای اخیر به مسیحیت گرویده اند، این گروه از فرزندان از دو گزینه فراگیری قرآن و اخراج از مدرسه، باید یکی را انتخاب کنند و چه بسیارند استادان، دبیران و معلمان کُرد و اهل سنت که به جرم تلاش برای تدریس پایه های مذهبی خود ممنوع التدریس شده‌اند،
ناگفته نماند که تبعیض آموزشی حتی در مهدکودک ها هم توسعه یافته است وطی بخشنامه ای سراسری نسبت به ممنوعیت اشتغال پیروان دیگر ادیان برای آموزش مستقیم محتوای آموزشی مصوب کودکان، دستورات لازم نیز ارائه گردیده که صرف نظر متن غیر انسانی بخشنامه، منبع صدور آن با اینگونه محتوا نیز بسیار جای تامل دارد: سازمان بهزیستی کشور!؟ و براستی که چه تفاوت دارد به زیستنی این چنین و یا پرورش یافتنی اینگونه که داشته ها و نداشته هایت را نبینند اما نداشتن حجابت جرم باشد، اندیشه هایت محکوم باشد و فرمانبردار تفکراتی باشی که بخشنامه شده است،
پاپوشی اگر نیست غم نیست خموش باشی و به گوش که بگفته شاملوی بزرگوار: دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوست دارم …غیر از آنچه که دستور است؟ تاسف بار اینکه فرزندان ما در استانهای سنی نشین چون سیستان و بلوچستان، کردستان با واژۀ امکانات آموزشی بیگانه اند و با مفهموم کلمات: سرویس بهداشتی، وسایل سمعی بصری، سالن ورزش، وسایل سرمایشی، آبخوری، بابای مدرسه، حتی پنجره هم نا آشنا، چرا که از نگاه دولتمردان، هنوززززهم دانش آموزان این منطقه باید در اتاقکهای خشتی و گلی یا کپرها، بهترین لحظات عمرخود را بنام مدرسه سپری کنند، حتی در بحران ویروس کرونا که آموزش از طریق اپلیکیشن های اینترنتی در دستور کار قرار گرفت، برای جوانان این مناطق فکری نشد، هیچ مسئولی هم نگفت که دانش آموزان این منطقه گوشی هوشمند و اینترنت ندارند، آری کم نیستند دانش‌آموزانی که به علت بی‌توجهی‌ها ترک تحصیل کرده و خواهند کرد.
باورمندان به موازین و قوانین حقوق بشر در این کمیته بمنظور آگاهی هرچه بیشتر مسئولان بیگانه با مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر و اصول خود ساخته و پرداخته قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بار دیگر حقوق مربوطه را یادآور می شوند، شاید گوش شنوائی هم باشد.
بند 1 از مادهٔ26 اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق برخورداری از آموزش همگانی رایگان در مقطع ابتدایی و پایه، اجبار بر آموزش ابتدایی ، حق برخورداری عموم از آموزش فنی و حرفه ای.
بند ۹ اصل ۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رفع تبعيضات ناروا و ايجاد امكانات عادلانه برای همه ، در تمام زمينه های مادی و معنوی .
اصل 19 : مردم ايران از هر قوم و قبيله كه باشند از حقوق مساوي برخوردارند و رنگ ، نژاد ، زبان و مانند اين ها سبب امتياز نخواهد بود.
اصل 20: همه افراد ملت اعم از زن و مرد يكسان در حمايت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سياسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعايت موازين اسلام برخوردارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر